Vivien Leigh

Lisa_56

Brytyjska i amerykańska aktorka. Kojarzona przede wszystkim ze słynną, nagrodzoną Oscarem kreacją Scarlett O’Hary w „Przeminęło z wiatrem”, dzięki której aż po dziś dzień jest jedną z najbardziej rozpoznawalnych aktorek w historii kina.

Urodziła się jako Vivian Mary Hartley, 5 listopada 1913 roku w Darjeeling w Indiach, gdzie jako córka brytyjskiego wojskowego dorastała przez pierwsze sześć lat życia w warunkach godnych małej księżniczki.

Wiek szkolny spędziła już w Europie. Studiowała aktorstwo w londyńskiej Royal Academy of Dramatic Art.

Jeszcze jako nastolatka po raz pierwszy wyszła za mąż, a w 1933 roku urodziła jedyne dziecko - córeczkę Susan.

Początkową renomę zyskała jako aktorka teatralna, w filmach grywając od 1935 roku.

Zadebiutowała w brytyjskim obrazie „The Village Squire” (1935), w tym samym roku pojawiając się też w kilku innych produkcjach.

Po występie w „Wyspie w płomieniach” (1937) z udziałem przyszłego męża, Laurence’a Oliviera, roli Ofelii w scenicznej wersji „Hamleta” w jego reżyserii oraz występie u boku Roberta Taylora w „Jankesie w Oksfordzie” (1938) Alexandra Kordy, wyjechała do USA, dołączając do ukochanego, który kręcił tam wówczas „Wichrowe wzgórza”.

Podróż ta okazała się bardzo brzemienna w skutki – Leigh wygrała casting do roli Scarlett O”Hary w najgłośniejszej ekranizacji powieści Mitchell „Przeminęło z wiatrem” (1939, 9 Oscarów) Victora Fleminga.

Nie obyło się bez kontrowersji, o rolę starały się bowiem słynne amerykańskie gwiazdy (Katharine Hepburn, Paulette Goddard, Norma Shearer), więc powierzenie jej zupełnie nieznanej, brytyjskiej aktorce, dziewczynie „znikąd”, nie mogło zostać przyjęte dobrze w środowisku.

Jakby tego było mało, Leigh podczas zdjęć próbnych podobno zupełnie nie mogła zgrać się z Clarkiem Gable – odtwórcą postaci Rhetta.

Niemniej jednak wybór Leigh do roli „pierwszej złośnicy” kinematografii był strzałem w dziesiątkę. Aktorka otrzymała za tę kreację Oscara oraz nagrodę stowarzyszenia krytyków w Nowym Jorku, błyskawicznie stając się czołową gwiazdą Hollywood.

W 1940 roku pojawiła się w dwóch filmach: „21 dni” oraz w melodramacie wojennym Mervyna LeRoya „Pożegnalny walc”, na planie którego ponownie zagrała z Taylorem.

Rok później zagrała obok poślubionego w 1940 roku Oliviera w „Lady Hamilton” (1941) Alexandra Kordy.

Stale występowała też w teatrze (m.in. w „Romeo i Julii” Oliviera).

W 1945 roku wcieliła się w postać egipskiej królowej w „Cezarze i Kleopatrze”, a w 1948 – w tytułową rolę w adaptacji „Anny Kareniny” w reżyserii Juliena Duviviera.

W międzyczasie zdiagnozowano u Leigh gruźlicę i chorobę depresyjno - maniakalną, co znacznie komplikowało dalszy rozwój kariery, nie przeszkodziło jej jednak dać znakomitego występu w adaptacji popularnej sztuki Tennessee Williamsa „Tramwaj zwany pożądaniem” (1951) Elii Kazana z Marlonem Brando w roli głównej.

Genialna kreacja postaci Blanche DuBois przyniosła jej drugiego Oscara, BAFTA, nominację do Złotego Globu oraz Puchar Volpiego na MFF w Wenecji. Po czterech latach wystąpiła w brytyjskim filmie Anatole’a Litvaka „The Deep Blue Sea” (1955), później, po jeszcze dłuższej przerwie zagrała z Warrenem Beattym w filmie „Rzymska wiosna pani Stone” (1961), ostatni występ dając w 1965 roku w „Statku szaleńców” Stanleya Kramera.

Zmarła z powodu gruźlicy 7 lipca 1967 roku w Londynie.
[źródło: film.wp.pl]

Iwona

Vivien należy do moich ulubionych aktorek.
Jest nieprzemijającą gwiazdą ,ikoną piękna.
Jednak rola Scarlett okazała się jej przekleństwem bo gdy umarła gazety pisały "Umarła Scarlett Ohara ".
Oprócz Scarlett bardzo lubię jej kreację w Pożegnalnym walcu i duet z Robertem Taylorem.
To jedna z najpiękniejszych par w historii kina.

Joanna Anna

Vivien była pięknością ze swoją jasną cerą i błękitnymi oczami. Wspaniale zagrała Scarlett, to była rola jej życia, ale przyniosła jej nie tylko zachwyty niestety.
Fenomenalnie zagrała również Annę Kareninę. Oddała nieszczęście kobiety, która wybrała uczucie, a w efekcie traci wszystko.
Nie była za życia zbyt szczęśliwa, cierpiała na depresję długie lata.
Vivien i Laurence tworzyli bardzo burzliwy związek. Przyjaźnili się do końca jej życia, jako że odeszła pierwsza.