The Blue Castle\Błękitny Zamek

Anna Paulina

W 1922 roku rodzina Lucy Maud Montgomery spędzała wakacje w Bala nad jeziorem Muskoka. Tam narodził się pomysł napisania powieści The Blue Castle, która ukazała się drukiem w 1926 roku. Jest to jedyna powieść LMM, której akcja w całości toczy się poza Wyspą Księcia Edwarda. Tekst ten uznaje się także za jeden z niewielu utworów tej pisarki, skierowanych do "dorosłych" czytelników.

Mimo wszystkich szczegółów, które stanowią o odmienności tej powieści, odnajdujemy w niej jednak szereg charakterystycznych wątków: osnową całej historii jest "szczęśliwa pomyłka", jeden z ulubionych zabiegów fabularnych LMM. Czy Valancy Stirling znalazłaby motywację do zmian w życiu, gdyby nie list od doktora? Raczej wątpię. Dzięki niespodziewanej wiadomości świat młodej kobiety wywraca się do góry nogami, aczkolwiek w bardzo pozytywnym znaczeniu.

Błękitny Zamek to bardzo mądra opowieść o wyrywaniu się ze schematów, poszukiwaniu szczęścia i spełnianiu marzeń. Mam nadzieję, że się Wam podobała Smile

marigold

Zawsze się śmieję, gdy Walencja zmienia swój tryb życia. Te docinki, jakie czyni rodzinie, te "odważne" odpowiedzi są naprawdę zabawne Smile

Kiedyś, jak przeczytałam, że to powieść skierowana do dorosłych, właśnie trochę się zdziwilam. Smarkata, miałam z dziesięć lat i nie wiedziałam, skąd ta opinia. Jednak późniejsza lektura przyniosła jakoby odpowiedź... Sami rozumiecie - ile tam złamano "zasad"! Nie dość, że kobieta oświadczyła się mężczyźnie, to śłub odbył się z dnia na dzień, bez rodziny i całej tej pompy. Potem jest sprawa nieślubnego dziecka Cesi i tajeniczej przeszłości Barney'a. To te ważniejsze, że tak powiem, szczegóły. Montgomery musiałaby być zdziwona, gdyby dowiedziała się, że w którymś tam roku, Błękitny zamek uznano za najlepszą powieść dla młodzieży. Co nie zmienia faktu, że powieść jest totalnie cudowna! Smile

spinka

Edward to taki mój wymarzony książę z bajki. Tajemniczy, mający dobrą aurę, zarośnięty z własną wyspą Very Happy

och tak chciałabym, żeby taki Edward stanął na mej drodze hehe Smile

Powieść jest absolutnie cudowna zgadzam się z Tobą Marigold Smile

Kasika

Bardzo lubię tę książkę. Ma w sobie atmosferę tajemnicy, zawiera rozwinięcie bardzo ciekawego pomysłu. Lubię wątek specyfików Redferna Mr. Green

A Edward? Marzenie! Kocham jedną z ostatnich scen, kiedy wszystko sobie wyjaśniają i Joanna, po tym jak Edward zaczyna krzyczeć uzmysławia sobie, że on ją kocha na prawdę.

Moja ulubiona postać może Was zdziwić - jest nią Ryczący Abel Mr. Green

Za to Ceśka mi trochę na nerwy działa. Aczkolwiek takie osoby też są potrzebne i w gruncie rzeczy mogę stwierdzić, że jest poczciwa i sympatyczna

Wiki

To właśnie w tej powieści, główną bohaterką Montomery uczyniła niespełnioną, 30-letnią, zgorzkniałą kobietę. W innych Maud, raczej nie przedstawiała życia z pryzmatu takiej osoby.
Właśnie dlatego książka ta jest nieco inna, ale jest dobrą książką! To, jak Walencja się zmienia, jej docinki krewnym i bliższe poznanie Edwarda. To, że wreszcie poznała co to radość życia, szczęście, że poznała siebie, nie zahukaną, żyjącą pod presją krewnych istotę, ale prawdziwą Walencję. Very Happy

Kasika

Zgadzam się. Zapomniałam jeszcze dodać, że kocham wprost wszystkie konfrontacje Joanny z krewnymi, po prostu kocham! Jak już wyszła z cienia, to można powiedzieć, że poszła na całość Very Happy

Kilmeny

Czytałam tą książkę,ale kiedy to było..Bodajże w 6,albo nawet 5 klasie pdst.
Niemniej byłam nią zauroczona.Teraz niewiele pamiętam,ale wiem że byłam zakochana w Edwardzie,jeden z moich miłości książkowych.. xD

leslie13 · Wysłany: Wto 22:30, 03 Mar 2009 Temat postu:

Świetna książka. Podziwiam Joannę, z pozoru słabą dziewczynę, która umiała się przeciwstawić wszystkim regułom. Podziwiam ją, ponieważ nie bała się, choć pewnie spowodowane to było tym, że myślała, że opinia już niedługo przestanie jej być potrzebna. Najbardziej podobało mi się to, jak różny był ten Błękitny Zamek z jej snów, a jaki był ten prawdziwy. Powiem szczerze, że byłam pewna, iż Joasia umrze, a jednak wszytko dobrze się skończyło.

I wiecie co? Myślę, że gdybym dowiedziała się, że za rok umrę zrobiłabym to samo co ona. Szalałabym!!!

A.S · Wysłany: Nie 15:49, 15 Mar 2009 Temat postu:

Nie pamiętam za bardzo tej książki, czytałam ją może z dwa lata temu. Wiem tylko że cieszyłam się jak głupia gdy się dowiedziałam że Joanna jednak nie umrze i będzie żyć z Edwardem do końca swoich dni.

sznurówka

kocham tą książkę

Keira

Książka daje nadzieję dla wszystkich starych panien

Ze może być inaczej - pięknie i romantycznie - w każdym wieku Very Happy

Ach,, ta spontaniczność! Urzekła mnie

I fakt faktem, że gdy pierwszy raz przeczytałam jako mała dziewczynka, nie rozumiałam, dlaczego to książka dla doroślejszych czytelników... Ale zrozumiałam z wiekiem Wink

Tak jak Goldie Smile

Stacy

Książka świetna i zawierająca w sobie piękną prawde, jednak, może to zabrzmi okrutnie, ale żałuje , że w końcu nie umarła.
Mam dość szczęśliwych zakończeń i sądze,że śmierć w tym wypadku byłaby na miejscu.
Chociaż szczęśliwe życie dopełniło morał ksiązki.

Justyna7

Wspaniała książka Smile

Chociaż muszę przyznać, że na początku kiedy czytałam o uległości Joanny po prostu szalałam. Very Happy

Strasznie mnie to denerwowało, jednak kiedy zaczęła się wszystkiemu przeciwstawiać polubiłam ją.
Nie wiem czemu, ale przez cały czas kiedy Joasia była już zamężna oczekiwałam, że urodzi się jej dziecko, a tu niestety nie Wink

A szkoda.
Tak czy siak, świetna opowieść Smile

olena

Też miałam takie przeczucie co do dziecka, cały czas wydawało mi się, że Joanna nagle wyskoczy przed rodziną z informacją o ciąży (jeszcze zanim wyszło na jaw, że jej mąż to syn milionera i sławny pisarz).

Parvati

Piękna książka, chociaż od momentu przeczytania przez Joannę listu od doktora - jak dla mnie przewidywalna. Nie mogła się inaczej skończyć, w końcu to powieść LMM Smile

Ogromnie mi się podobało jak Joanna pyskowała swoim krewnym Mr. Green

Śmieszyła mnie ta jej rodzina - tacy żałośni, mali ludzie. W sumie - lubię taki motyw "zmiany" w książkach i cieszyłam się, że Joanna stała się zupełnie inną osobą. Co dziwniejsze, myślałam przez chwilę, że taki "wyrok" ją pogrąży, a tu - wręcz przeciwnie.