Freddy z Borowego lasku

Writer

Była wigilia. Rok 1917. W małej chatce nazywanej przez wszystkich Borowym Laskiem mieszkała Freddy.
Freddy siedziała przy kominku. Myślała... A Freddy bardzo lubiła myśleć. Dzisiejszego wieczoru myślała o rzeczy smutnej, czyli o wojnie. Całe 3 lata temu... Dokładnie w wigilie. Tata Freddy zaciągnął się do wojska. Mama wtedy bardzo płakała. Freddy niewiele pamięta, bo miała wtedy 4 latka.
- Mamusiu? – pociągnęła matkę za rąbek sukni – A jak wygląda mój tatuś?
- Twój tatuś... – oczy matki zrobiły się szkliste – Tatuś był wysoki, miał ciemne włosy - takie jak twoje - nawet jego oczka masz... – mama skryła twarz w dłoniach i pobiegła do kuchni.
Dla Freddy sytuacja była niezrozumiała. Dlaczego mama może płakać?
Drzwi od kuchni były uchylone. Freddy podeszła do nich i spojrzała w szparę.
Mama siedziała na kozetce chlipiąc. Babcia obejmowała ją i mówiła:
- Sophie nie płacz. Jeremy na pewno wróci.
- Mamo... Ale od trzech miesięcy żadnej wieści nie było – mama rozpłakała się jeszcze bardziej
Freddy odskoczyła od drzwi jak oparzona. Szybko ubrała trzewiki, czapeczkę oraz kubraczek i wybiegła na dwór. Było ciemno i padał śnieg. Przybiegł do niej Mr. Louis – jej ukochany piesek.
- Louis! Tatuś! Ja chcę do tatusia! – Freddy zaczęła płakać
- Frederic! Wracaj natychmiast do domu, bo dostaniesz zapalenia płuc! – babcia wychylała się z okna. Na szczęście matka wybiegła z domu:
- Śnieżynko... Chodź do domu. Ale czemu ty płaczesz?
- Bo... Ja chcę do tatusia... – matka przytuliła Freddy
- Oj... Maleństwo, tatuś wróci.
- Nie wróci, bo od trzech miesięcy nie było wieści!
- A mama ci przecież mówiła, że nie wolno podsłuchiwać.
- Ja wiem, ale...
- Chodź...
Mama zaprowadziła Freddy do domu. Siadły w salonie, a matka wzięła do reki jakąś książkę.
- Co to jest?
- Album. – matka otworzyła książkę
- Kto to jest mamusiu? – spytała Freddy pokazując na zdjęcie tłuściutkiego bobaska.
- To ja 30 lat temu – mama uśmiechnęła się i podała album Freddy – Pooglądaj zdjęcia, a ja pójdę pomóc babci.
Freddy przekładała kartki. Tu mama chodzi do szkoły, tu zdęcie taty, mama w białej sukni i tatuś w garniturze. W połowie albumu znalazła zdjęcie mamy z takim samym tłustym bobaskiem jak na początku. Nie. Ten bobasek był inny. Miał ciemne włoski. Jejku to przecież malutka Freddy. Następne zdjęcia przedstawiały tatusia z Freddy, Ojciec zawsze chciał mieć syna i nazwał ją Frederic.
- Frederic. Już zaczynamy kolację wigilijną – babcia weszła do pokoju z wazą zupy.
Stanęły we trzy przy stole, gdy nagle rozległo się pukanie.
Freddy pobiegła otworzyć.
W drzwiach stał wysoki mężczyzna z ciemnymi włosami i szarymi oczami. Takimi samymi, jakie patrzyły na niego ze zdziwieniem.
- Frederic?
- Tak. A pan to, kto?
- Jeremy! – matka stanęła w drzwiach pokoju
- Sophie! – Jeremy objął Sophie
- Tatuś? – spytała niepewnie Freddy – Tatuś! Wskoczyła mu na ręce.
Jeremy wrócił z wojny. Nie miał jednej nogi, ale to nie to było dzisiaj ważne. Dzisiaj była ważna miłość.

marigold

Urocze, Writer! Naprawdę urocze! Mała jest zachwycająca!
Piszesz świetnym językiem, takim... hmmm... naturalnym Smile

Mnie się podobało, choć trochę krótkie! Very Happy

Czekam na więcej!

PS. Czytałaś, Writer, My na wyspie Saltkrakan Lindgren? Wink

Świetna powieść, w której jedna z bohaterek ma na imię Freddy i początkowo każdy myśli, że to chłopiec Very Happy

Writer

Jeszcze nie czytałam ale obiecuje że przeczytam. Freddy nie była od początku Freddy. Miała na imię Fredzia i mieszkała w górach świętokrzyskich. Opowiadanie było pisane na konkurs. Zanim je tu wstawiłam przeszło korektę i zmianę nazw. W przygotowaniu mam drugą część ale dzieje się jakoś tak 10 lat później. Mam nadzieje ze ci się spodoba

marigold

Jestem pewna, że mi się spodoba! Smile

Czekam na więcej, Writer!

PS. A Lindgren koniecznie przeczytaj! Wink

Kasika

Świetne zakończenie i podsumowanie (:

Rozumiem, że to jest jednoczęściowe opowiadanie? Czy może masz zamiar pisać dalej w tym temacie?

Writer

Mam zamiar pisać dalej w tym temacie lecz wydarzenia będą się działy kilka lat później

eris234

Fajne,ale strasznie krótkie.Ojciec ruszył na wojnę,ojciec z wojny wrócił.Ale nic z tego nie wynika,nie poznałam wcale twoich bohaterów.Spróbuj napisać coś dłuższego,na pewno wyjdzie super. Wink