Moja twórczość z lasu jodłowego

Patt

Widzę, widzę, że spłynęła na ciebie Muza, kochana Wiki. Very Happy

Czekam na dalszy ciąg. Zgadzam się z Marigold. Aniowi Pisarze pobudzają zainteresowanie swoją słowną sztuką. Smile

Holly

Nic, tylko śmiać się z zachwytu! Very Happy

Są takie czarujące, dowcipe pełne życia. Ty wiesz najlepiej, Wiki, że mam bzika na punkcie całej twojej twórczości.
Czekam na ciąg dalszy! (Nie tylko tej historii Cool

)

Wiki

Powrót do Avonlea:

Panna Miranda Snow oddawała się błogiemu podziwianiu widoków. Patrząc tak sobie na okno z niesmakiem kiwała na śliczne, pierzaste chmurki i zachodzące słońce. We wszystkim wypatrywała złego znaku, który miał ukazać się w przyszłości...
Na razie nic nie zapowiadało strasznych zdarzeń, które panna Miranda przewidywała. Ani kropli deszczu, który mógł spowodować wielką powódź, ani nawet bardzo palącego słońca, które mogłoby wysuszyć tą nędzną planetę Ziemię. Nic. Puste słowo: „nic” nie przypadło do smaku kobiecie. Coś musiało się stać. Nawet jeśli ona to coś przegapi i tak się o tym dowie! Bezsprzecznie. Na razie zakaszlała tylko, znajdując jednocześnie u siebie objawy paru chorób, które mógł zapoczątkować taki niewinny kaszel. Oddając się krzepiącym myślom, jak to by było, gdyby zachorowała na jakąś śliczną chorobę, podążyła w głąb pokoju, aby sprawdzić, czy ma odświętną koszulę nocną i najlepszy czepek. W końcu nie może przyjąć lekarza, tak jak stoi. Na tak ważną wizytę trzeba przygotować się zawczasu.
Gdy tak rozmyślała szukając tych potrzebnych akcesoriów w szufladzie, usłyszała jakby odgłos pukania. Na ten dźwięk, wpadła od razu w świetny humor, ponieważ jedna z chorób zapoczątkowanych kaszlem objawiała się dziwnym szumem w głowie. Co prawda pukanie to nie to samo co szum. Ale zawsze coś...
Natarczywy stukot powtórzył się. Panna Miranda, stwierdziła, że może jednak stukot nie pochodzi z jej głowy, ale zza drzwi. Myśl tak jej się nie spodobała, że postanowiła po prostu ją zignorować. Jeśli stukot miałby pochodzić z jej wnętrzności tym lepiej, ale jeśli to jakiś gość... Niech sobie stuka – tym młodym przydałoby się trochę nauki cierpliwości.
Stukanie nie tylko narastało, ale doszło do tego jeszcze pokrzykiwanie. Panna Miranda zirytowała się. Była pewna, że jej wnętrze nie może krzyczeć czegoś w rodzaju: „Niech pani otwooorzy!”.
I jej wnętrze nie miało męskiego głosu. Była o tym pewna. Wobec tego po prostu poszła sobie w inny kąt pokoju. Znudzi się im pukać o godzinie stanowczo nieprzyzwoitej.
Jeśliby ktoś spytał dlaczego ta godzina jest nieprzyzwoita nie wiedziała by. Ale w końcu nikt nie pytał, prawda?
- Wiem, że pani tam jeeest! Jeśli pani nie otworzy, wywarzę drzwiiiii!
Masz Ci los! Piękne nowe drzwi! Panna Miranda zdecydowała się jednak otworzyć, bo w końcu takich drzwi nie można marnować, prawda?
- Co Wam tak śpieszno? - spytała otwierając z zamachem ukochane drzwiczki. Jednak nic nie zobaczyła. Przetarła oczy i wzruszyła ramionami. Musiało, rzeczywiście, jej się wydawać.
Dla pewności wyszła przed dom i spojrzała na dach. Raz z dachu spadł komin, teraz mógł spaść też nieproszony gość. Sprawdzić nigdy nie zawadzi.
Gość spadł wprawdzie nie z dachu, lecz ze ścieżki na którą się udał, gdy zobaczył, że nikt nie otwiera.
Panna Miranda odwróciła się i stanęła oko w oko z mordercą. Tak jej się przynajmniej wydawało, bo miał na rękach ciało. I wpakował się bez zaproszenia do domu.
- Co pan robi?
- Ona jest ranna!
- Mokra? - spytała panna Miranda patrząc na kałużę, która ściekła z odzieży ciała zdjętego z rąk mordercy.
- Wpadła do Stawu Barrych. Zemdlała, jest lekko ranna w rękę. Niech pani się nią zaopiekuję, ja wezwę lekarza.
Popędził.
Panna Miranda, gdy przekonała się, że ciało jest żywe zaczęła działać. Ułożyła biedne dziewczę na sofie, jednocześnie mrucząc pod nosem na temat braku odpowiedzialności o takich co się topią bez powodu.
Dziewczyna zaczęła dawać znaki życia.
- Gdzie ja jestem? - spytała słabo.
- U mnie – powiedziała panna Miranda. - Kim jesteś?
- Joyce..
- Merewerith! - wykrzyknęła dopiero teraz poznając dziewczynę. - Dziewczę, co Ci wpadło do głowy, żeby robić z siebie mokrą?!

Holly

Wiki ,a dowiemy się co się wydarzyło z Alicją Woods?

Wiki

Tak ,alicja zmarla na hiszpanke Sad

.

Holly

A nie sorry, pomyliłam lasy.

EDIT: A gdzie dedykacja dla mnie?

Wiki

Dla Wiktorki za nieustanna inspiracje.

- Czesc - powiedział Francois.
- Cześć powiedziała Mary. Francois wyglądał dzisiaj bardzo tajemniczo.
- Cześć - powiedział Philippe.

Holly

Wiki, masz ogromny talent Very Happy

Czekam na ciąg dalszy i kolejną dedykację! Very Happy

Wiki

Może teraz Ty podzielisz się z nami czymś kochana :*