Kilmeny of the Orchard/Kilmeny ze starego sadu

Anna Paulina

Kilmeny of the Orchard to jeden z najwcześniejszych tekstów Lucy Maud Montgomery. Pierwsza redakcja powstała na pewno przed 1908 rokiem. Pod koniec 1908 LMM rozszerzyła pierwotną wersję; utwór pod tytułem Una of the Garden był publikowany jako powieść w odcinkach w czasopiśmie "The Housewife" zimą 1908 r.

Gdy po ukazaniu się drugiej powieści z cyklu o Ani Shirley wydawcy domagali się od pisarki kolejnego tekstu, Lucy Maud Montgomery po raz kolejny przerobiła utwór o tajemniczej dziewczynie, przychodzącej do pięknego ogrodu. Imię głównej bohaterki zostało zmienione na Kilmeny, lecz wątek fabularny pozostał bez zmian. Powieść ukazała się w 1910 roku. Warto dodać, że fragment pierwotnej wersji tekstu Una of the Garden znalazł się w Ani z Avonlea jako opis ogrodu Hester Gray.

Kilmeny ze starego sadu to dość zaskakująca pozycja w dorobku Lucy Maud Montgomery. Widać wyraźnie, że to jeden z wcześniejszych tekstów pisarki. Wątek fabularny rozwija się w sposób przewidywalny, ale nie można odmówić mu romantycznego uroku. Postacie bohaterów zostały zarysowane bardzo wyraziście. Charakterystyczne są piękne opisy - przyrody, ludzi...

A jakie są Wasze wrażenia po przeczytaniu tej książki?

marigold

Cóż, jak wszystko, co napisała Maudi tą powieść uwielbiam. Jednak, ciekawostka, jest to tym samym książka, do której powracam najrzadziej...
Przepadam za tą piękną opowieścią o miłości. Wszystko jest tak cudownie opisane! Pamiętam, że gdy pierwszy raz czytałam, to w momencie, gdy Kilmeny odzyskuje głos, zupełnie wstzrymalam oddech. Traz może już tam nie mam, ale dalej ta scena czyni na mnie wrażenie. Ogólnie, piekna książka.
Co do stylu LMM, to masz rację, Aniulko, że się da zauważyć, że to początkowa powieśc. Późniejszcze powieści są bardziej rozbudowane, wielowątkowe, o zawracającej akcji. Jednak, tąteż kocham! Wink

Izania

Ja natomiast słyszałam , że "Kilmeny ze Starego Sadu" napisała Maud, głównie dla... pieniędzy.
Nigdy szczególnie Kilmeny mnie nie zachwyciła. To taka płytka , przewidywalna postać , jednakże nie powiem, aby czytało się źle.

Sissi

Hmm, cóż, zgodzę się z tym, że Kilmeny ze starego sadu to bardzo przewidywalna i cukierkowa książka. a jednak uwielbiam ją (chociaż do tej pory przeczytałam ją tylko jeden raz) Ma w sobie jakiś czar, niepowtarzalny urok. Wydaje mi się też, że to jedna z książek, które potrafią wzruszać. Opowiada o pięknej miłości, jednej z takich o jakich marzy każda dziewczyna. Prawdę mówiąc, ciesze się, że LMM postanowiła opisać książkę z punktu widzenia mężczyzny, a nie tak jak zwykle kobiety...

Wiki

Tak, książka ciut przewidywalna, ciut cukierkowa i bardzo prosta, co czasem może to być zaletą. Powieść rzeczywiście ma jakiś magiczny urok.

Dobrze, że Maud nie przesadziła i książka nie wyszła jej jeszcze bardziej cukierkowata i przez to mdła Wink

Dobrym posunięciem, jest także opisanie historii z punktu widzenia mężczyzny. Książka przez to różni się od innych powieści Montgomery.

Kasika

Punkt widzenia faktycznie ją wyróżnia. Jednakże wszystkie powieści Maud mają swój własny urok, nieważne jak bardzo mdłe i cukierkowe są (:
Podobnie Klimeny. Czytałam ją dość dawno, aczkolwiek oczywiście byłam nią zachwycona. Niedługo sobie może powtórzę i spojrzę na nią z nowego punktu widzenia Wink

Kilmeny

Kocham. Kocham. Kocham. Kocham.
Faktiko, książka cukierkowa,ale i tak ja uwielbiam. Zaraz po serii o Ani.
Podoba mi się postać Kilmeny, taka tajemnicza piękność cudownie grająca na skrzypcach.I bardzo fajnie napisana powieść, z punktu widzenia mężczyzny,a nie jak zazwyczaj - kobiety. Nie wiem zbytnio co jeszcze napisać, bo książkę czytałam jakiś czas temu. Chociaż po kilka razy, to i tak przydałoby się ją odświeżyć.
Ale kiedy to nastąpi to nie wiem, bo książki z biblioteki trzymam już jakoś od końca sierpnia i boję się że jak tam zajdę, to mogę już do domu nie wrócić xD.
Bądź co bądź jak wszystko co napisała Maud, książka przepiękna.

ultramaryna · Wysłany: Pon 17:14, 30 Mar 2009 Temat postu:

A mnie się nie podobała. Jak dla mnie chyba najgorsza ze wszystkich jej powieści. No, ale są gusta i guściki Very Happy

Cukierkowa, banalna i przewidywalna. No i słodka do tego stopnia, że ciężko ją przełknąć. Mało rozbudowana - jedynym liczącym się wątkiem jest miłość Eryka do Kilmeny. Może mają na to wpływ okoliczności jej powstawania, ale tak czy siak nie lubię tej książki.

Keira

Plusem jest jej długość, a raczej "krótkość". Wtedy ten "cud-miód-i-orzeszki" czyta się naprawdę nieźle. Aczkolwiek po przeczytaniu pierwszy raz mi się nie spodobała.

Heaven.

Jak dla mnie Kilmeny jest cudowna. To piękna, trochę tajemnicza postać. I oczywiście miłosc Eryka do niej... W ogóle świetna książka, zwłaszcza opisy, z którymi Maud poradziła sobie świetnie. W większości książek opisy przyrody są nudne, a tu bardzo mnie zaciekawiły. Zwłaszcza stary sad.

leslie13

Wczoraj wzięłam "Klimeny ze Starego Sadu" i tak sobie pomyślałam, że przeczytam ze 2-3 rozdziały, bo już późno. Obudziłam się po skończeniu książki o 2 w nocy. Dosłownie wciągnęła mnie! Wyobraziłam sobie piękną Klimeny i Eryka no i sad. Jestem zauroczona. Rzeczywiście wyróżnia ją punkt widzenia, bo to jedyna jej powieść kiedy głównym bohaterem jest mężczyzna.

Mogę się pochwalić, że przeczytałam już wszystkie powieści LMM! Z nimi jest tak ciężko, że za każda którą czytam wydaje się najlepsza...

marigold

leslie13

Och zapomniałam na śmierć o Historynce! Ale jestem niemądra, jak dobrze, że chociaż Ty Marigold masz głowę na karku. Cieszę się bardzo, że dołączyłam do tego grona, teraz muszę tylko polować na zbiory opowiadań Smile

Elenaa

Uwielbiam Kilmeny ze Starego Sadu! Przeczytałam ją już kilka razy i za każdym razem tak samo mi się podoba. Bardzo podoba mi się postać głównej bohaterki, oraz Eryka.

Parvati

Tak sobie myślałam, że Kilmeny to pewnie jedna z pierwszych powieści LMM i czytając post Ani Pauliny, przekonałam się, że nie myliłam się. Nie jest książka ani obszerna, ani tym bardziej rozbudowana, ale dobrze się ją czyta. Miło sobie czasem poczytać o idealnej, czyli praktycznie niemożliwej w realnym świecie miłości... Sama postać Kilmeny i jej niesamowita uroda już zachęca do przeczytania. Kilmeny ma w sobie ciut takiej magii.

Osobiście mnie zaciekawił wątek rodziny Kilmeny, czyli odpowiedzialność dzieci za czyny rodziców. Takie to dziwne według mnie.