Alicja w Krainie Czarów

Lisa_56

Alicja w Krainie Czarów bądź (oryginalny tytuł) Przygody Alicji w Krainie Czarów (ang. Alice's Adventures in Wonderland) – utwór angielskiego wykładowcy matematyki Charlesa Lutwidge'a Dodgsona (pseudonim Lewis Carroll) opublikowany 4 lipca 1865. Dosłownie angielski tytuł znaczy Przygody Alicji w Krainie Dziwów, jednak pierwsi polscy tłumacze oddali Wonderland jako Krainę Czarów, choć w całej książce nie ma o czarach ani słowa.

Książka zachowuje absurdalną logikę snu, jest wypełniona satyrycznymi aluzjami do przyjaciół i wrogów Dodgsona, parodiami szkolnych wierszyków, których uczyły się w XIX wieku brytyjskie dzieci, zawiera także odniesienia lingwistyczne i matematyczne.

Utwór jest trudny do sklasyfikowania. Maciej Słomczyński pisze w przedmowie do Alicji w swoim tłumaczeniu, że "jest to zapewne jedyny wypadek w dziejach piśmiennictwa, gdzie jeden tekst zawiera dwie zupełnie różne książki: jedną dla dzieci i drugą dla bardzo dorosłych".

Kontynuacją utworu jest Alicja po drugiej stronie lustra.

Alicja w krainie czarów" to książka od dziesięcioleci należąca do ścisłego kanonu literatury światowej - nie tylko tej dziecięcej. Jej znajomość, także dzięki licznym opracowaniom adresowanym dla dzieci - w tym filmom i animacjom - jest powszechna niemal na całym świecie.
Główna bohaterka książki trafia do niezwykłej krainy, w której spotyka się z postaciami i zdarzeniami na pozór absurdalnymi. Akcja przebiegająca w konwencji snu prowokuje jednak czytelników do wielu refleksji, a w przypadku najmłodszych - dla których książka jest po prostu piękną baśnią - korzystnie wpływa na rozwój wyobraźni.
Z tych i wielu innych względów utarło się mawiać o Alicji w krainie czarów, że jest to jedyny przypadek, gdy jeden tekst kryje w sobie dwie książki - dla dzieci i dla dorosłych.

Prawdę mówiąc, nie wiedziałam czy zamieścić ten temat w Klasyce czy w innym dziale, jeśli popełniłam błąd, proszę o przeniesienie go.

Rosa

Nigdy nie czytałam Alicji po polsku, teraz czytam ją w oryginale i jestem zachwycona; ta powieść jest tak zabawna i taka... przenikliwa?

Lisa_56

Tak, zresztą, autor wszystko to bardzo sprytnie wymyślił. Chociażby tę ciekawostkę (?) o Szalonym Kapeluszniku, który nie bez powodu został tak nazwany. Za czasów Carrolla kapelusznicy do wytwarzania swoich dzieł używali związków zawierających rtęć, a jak wiadomo rtęć nie działa korzystnie na ludzki organizm. Dlatego też lud uznał iż osoby wykonujące ten oto zawód są szalone, stuknięte etc. etc. c: