Dżuma - Albert Camus

Biedroneczka

Metaforyczny obraz świata walczącego ze złem, którego symbolem jest tytułowa dżuma, pustosząca Oran w 194... roku. Wybuch epidemii wywołuje różne reakcje u mieszkańców, jednak stopniowo uznają słuszność postępowania doktora Rieux, który od początku aktywnie walczy z zarazą, uznając to za swój obowiązek jako człowieka i lekarza.

Podobno najtrudniej pisać o książkach, które się najbardziej kocha. Z jednej strony chcemy przekazać całemu światu, jak nas zachwyca, a z drugiej słowa umykają nam z głowy, zostawiając pustkę i dezorientację. Zastanawiam się, czy jest inna książka, którą było mi tak trudno opisać? Nie. “Dżuma” jest dla mnie wyjątkowa, Camus jest dla mnie kimś w rodzaju przewodnika po świecie, ludziach, sensie tego absurdalnego świata. Początek był trudny, uciekałam od tej książki, gdzie przysłowiowy pieprz rośnie, na lekcja szłam nieprzygotowana, licząc na to, że uda mi się zrobić inteligentną minę przy omawianiu książki. W czasie omawiania, zakochałam się w tej powieści, przeczytałam ją od deski do deski, a myśl filozoficzna Alberta opanowała mój system i reguły życia. Ciężko jest cokolwiek napisać o tej książce, ją trzeba przeczytać i poczuć samemu.

Joanna Anna

Czytałam i spodobała mi się ta książka. Różne charaktery ludzkie wobec zagrożenia. Też ciężko mi coś napisać o "Dżumie". Może rzeczywiście najlepiej przeczytać.