Płacz nad książkami

Kasika

Oj, ja ostatnio też czytałam i na końcu.. Ryczałam jak bóbr po prostu.

leslie13

To jest temat, w którym mogłabym wymieniać i wymieniać. Ogólnie jestem bardzo uczuciowa, jednakże bardzo rzadko płaczę na filmach, za to na książkach zalewam się łzami przy byle okazji. Kiedy płakałam? Na prawie wszystkich częściach Ani, Historynce, Emilkach, a także na Księciu Półkrwi i Insygniach Śmierci, na wszystkich częściach Zmierzchu, szczególnie na Księżycu w Nowiu, a także na Opowieściach z Narnii. Płakałam nawet ma "Krzyżakach", kiedy okaleczali Juranda. Ryczłam na "Kamieniach na szaniec" przy śmierci Rudego. I mogłabym tak wymieniać długo długo.

Lawenda

Pamiętam jak pierwszy raz przeczytałam Władcę Pierścieni to ryczałam pół nocy. I to tylko w małej części, dlatego że zakończenie jest takie smutne ale za razem przecudowne ale dlatego, że książka się skończyła Mr. Green

A tak ogólnie to zdarza mi się rozpłakać, no nawet często co naprawdę rzadko mi się przytrafia na filmach. Ale moim zdanie to piękne i niezwykłe, że ludzie płaczą przy książkach Smile

poz
Law

Bella

hmm ja żadko płaczę. Ale jak zaczne to trudno mi skonczyć Very Happy

oczywiście płakałam na ''Rilli...'' =] Jak Lucy mogła to zrobic Walterowi ??
płakałam tez na ''Kamieniach...'' a ''Księżyc w Nowiu'' to oddzielna sprawa Smile

Holly

o Boże, Bello ja też płakałam na "Kamieniach na szaniec". Podobnie jak moja polonistka miałam słabość do Alka, uwielbiałam Rudego, a Zośka był niesamowity. Beczałam dopóki nie usnęłam.

Co do Rilli, ja też często zastanawiałam się, dlaczego Maud uśmierciła Waltera. Jednak gdyby powrócił z wojny cało, nie umiałby się odnaleźć w nowym świecie, przeżycia z wojny byłyby dla niego zbyt wielką traumą.

ASIEK

Strasznie ryczałam przy czytaniu książki "Marley i ja" (przypomniała mi się moja sunia, której już z nami nie ma). Sad

Bella

Holly wiem że tak mogło być.Ale jak sobie pomyśle o Unie Sad

Na samą myśl chce mi się płakać Very Happy

Ona była taka dzielna. Mogliby razem żyć, mieć dzieci Smile

Chociaż wiem że Walter nie byłby taki jak przed wojną Smile

Holly

Ja też tak uważałam, że Una mogłaby pomóc Walterowi etc. Chyba jeszcze bardziej płakałam nad Uną. W końcu musiała żyć bez swojej prawdziwej miłości - a w dodatku to ich pożegnanie na dwrocu pozostawiało wiele wątpliwości. Jakby nie mógł od razu wykrzyczeć "kocham cię!" Chyba bym oszalała z podekscytowania Mr. Green

Rilla

Ale wtedy nie byłby Walterem Laughing

Takie zachowanie bardziej by mi pasowało do Jima Laughing

A tak, pozostaje nam małe, urocze niedopowiedzenie... Ważne, że Walter i Una znali swoje uczucia tak czy tak Wink

Bella

Wiesz Holly, mi też było bardzo smutno z powodu Uny Very Happy

Tak szczerze powiedziawszy to można powiedzieć że oni są moja ulubioną para literacką Razz

Nawet przebijają Bellę i Edwarda, a to naprawdę wielki wyczyn Smile

Chciałabym żeby żyli długo i szczęśliwie, ale pani Montgomery zgotowała im inny los Sad

A Rillo co się tyczy że nie w stylu Waltera, by raz chłopak zaszalał Very Happy

Ponoć do odważnych świat należy Razz

Ale w sumie to moze lepiej dla Uny. Ona wolała cierpieć w milczeniu Confused

Nie chciała się z tym obnosić Sad

Historynka · Wysłany: Pon 22:15, 15 Mar 2010 Temat postu:

Co do płakania płaczę Smile

, ale któż nie? No może znajdzie się parę osób.
Co do Uny i Waltera, to nigdy nie mogłam znieść jego śmierci i jej losu jako. Ileż ja są naryczałam, śmiać mi się chce jak o tym myślę, teraz z perspektywy "po" Very Happy

leslie13 · Wysłany: Wto 22:10, 16 Mar 2010 Temat postu:

Tak Walter i Una(czyż to nie cudowne imię?) to strasznie smutna para. Płakałam długo długo. Jestem absolutnie pewna, że Una nie wyszła za nikogo, nie miała dzieci. Zawsze zachowała w sercu swoją pierwszą miłość. Lepiej poznać miłość i ją stracić, niż nigdy nie pokochać.

Róża

Ja pamiętam jak zaczęłam płakać przy ,,Ani z Zielonego Wzgórza" było to jak opowiadała o swoich rodzicach.

Justyna7

Kasika

Śmierć Severusa Snape'a. Stanowczo. Mimo osłabienia mojej miłości do Pottera w ciągu ostatnich lat, odzyskałam serce dla bohaterów po drugim przeczytaniu siódmej części i zapłakaniu