Przyślę Panu list i klucz - Spotkanie literackie nr. 1.

Kasika

Ja licząc lekko, przeczytałam 13 z listy. Chociaż w sumie nie wiem, czy mogę Żeleńskiego liczyć, jako że to tylko przejrzałam pobieżnie.
Książka z całą pewnością bardziej by mi się spodobała, gdybym ją czytała, powiedzmy, jakieś 4-5 lat temu. Teraz czytałam ją z przymrużeniem oka, owszem, z jakimś trochę rozrzewnieniem, ale wciąż gdzieś tam z tyłu głowy bębniło mi słowo infantylna. Niektóre sytuacje wydają się być wydumane, niektóre głupawe, chociaż w sumie to większość jest humorystycznych i fajnych. Podobały mi się na ten przykład te sytuacje 'prawie wyrzucania' ze szkoły - ... A mnie kazano iść do domu... I rodzice mają przyjść. Mr. Green

.
Co do domniemanej autobiograficzności to się nie mogę wypowiedzieć gdyż w życiu o pani Pruszkowskiej nie słyszałam aż do założenia Klubu.
Ja mam swój własny system czytania książek, chociaż nie tak rozbudowany: zawsze mam na podorędziu jakąś Anię lub jakiegoś Pottera do których to wciąż wracam - coś w rodzaju Miesiąca Zatajonego; prócz tego czytam zwykle jakąś powieść, czasem dwie na raz, jednak rzadko, bo to jest uciążliwe dla mnie. Prócz tego czasem dochodzi jakiś kryminał, najczęściej Agathy Christie, ekstra.
Justyna ma rację. Dużo lepiej czytało mi się te fragmenty, które traktowały o książkach, które znam; gdy jakiejś nie znałam - byłam lekko ogłuszona. Wink

Joanna Anna

Mam bardzo podobne odczucia do Twoich Kasiko. Czuję, że ta książka raczej adresowana jest do gimnazjalistów. Ja jestem troszkę za stara;p. Oczywiście jest zabawna i pozytywna, tyle że troszkę właśnie infantylna.