"Maud z Wyspy Księcia Edwarda" - Mollie Gillen

Wiki

Jedyna biografia Maud (nie licząc autobigorafii), która została przetłumaczona na język polski. Napisana przez zmarłą już Mollie Gillen.
Przełożyła ją Stanisławska-Kocińska. Wydało Wydawnictwo Literackie.
Okładka:

Zdjęcie autorki w roku 1998. (90 urodziny):

Holly

Czytałam tą biografię i jest rzeczywiście bardzo dobra. Dużo informacji, ciekawostek, przyjemnie się ją czyta. Żałuję tylko, że autorka tak mało wspomina o okolicznościach powstania innych książek, np. serii o Emilce...

ASIEK

Oj tak, informacji jest straszni dużo. Szczerze powiem, że na początku się strasznie myliłam kto jest kim i w ogóle Smile

jak dla mnie za dużo szczegółów z rodziny Maud, wolałabym więcej informacji o niej aniżeli o jej dziadkach, wujostwie tip itd. Smile

Ogólnie fajna książka, przyjemnie się ją czyta. Polecam Wink

Wiki

Czyta się jak powieść. Zgadzam się, ze mogłoby być więcej informacji o innych książkach i życiu samej Maud. Czytając ją można też zauważyć, że Maud wykorzystywała masę sytuacji ze swego życia, przerabiając je potem na przygody, które przydarzały się bohaterkom jej powieści!

Emeraldine

Przeczytałam tą książkę wczoraj i podobała mi się, choć czasami miałam wrażenie chaosu. Może dlatego, że wydarzenia z życia Maud nie były opisywane dokładnie chronologicznie. No ale dało się to jakoś ogarnąć mimo tych przeskoków to w przyszłość to w przeszłość.
Fajne były zdjęcia Maud i zachwyciła mnie pierwsza strona jednego z rodziałów, na której były jej podpisy ozdobione małymi kotkami Smile

Trochę zaskoczona byłam, że Maud w pewnym momencie miała serdecznie dość Ani, ale można to zrozumieć. Na pewno przy okazji czytania jeszcze raz całej serii nie będzie mi przeszkadzać, że Maud się nad nimi męczyła i pisała je bardziej na zamówienie niż z potrzeby duszy. Z książek nie da się tego odczuć. Myślę, że mimo tych słów goryczy, Maud była dumna z bohaterki, którą sama stworzyła.
Poza tym wiele razy poczułam jak dobrze rozumiem Maud, Jej marzenia i postrzeganie świata są mi bliskie. Szkoda, że nie osiągnęła pełni szczęścia, o jakim marzyła. Ja też powoli godzę się z tym, że moje życie nie będzie takie jakbym chciała, czyli pełne spokoju, bym mogła skupić się na świecie wewnętrznym: pisać, czytać, podróżować, podziwiać przyrodę, poświęcać się rodzinie, przyjaciołom... Pod wieloma względami jest nam teraz ciężej w obecnych czasach niż w tych, w których żyła Maud.
Nie zgadzam się jednak z jej poglądami dotyczącymi reinkarnacji. Nie wierzę w takie rzeczy i to by było bez sensu, gdyby moja dusza po długich latach życia, zebranych doświadczeniach, wspomnieniach itd. miała powrócić w jakiejś innej formie, tak jakby całe wcześniejsze życie nie miało znaczenia. To nielogiczne. Przyznam jednak, że obraz Boga w protestatyzmie jest taki zimny i surowy. Dobrze, że jestem katoliczką, bo bedąc protestantką na pewno zraziłabym się do religii.

Draule

W całej biografii najbardziej zraziło mnie to, jak ważne informacje pominęła pani Gillen - zerwane zaręczyny z Simpsonem, miłość do Learda (jeśli źle zapisuję nazwiska, proszę mnie poprawić). Według mnie takie rzeczy nie powinny mieć miejsca nawet w najbardziej ogólnikowej biografii.
Irytuje mnie też wtrącanie swoich opinii między karty życia Maud - "doprawdy, Maud pewnie wydawało się tylko, że jest samotna w dzieciństwie, nie mogła być, skoro mieszkała na poczcie". Kobieta przeczy samej sobie - najpierw dziesiątki razy powiela słowo "skromna", a potem nagle wyjeżdża z tekstem, że na pewno lubiła być w centrum uwagi. Guzik prawda. To właśnie mnie najbardziej raziło, te jej osobiste komentarze do życia Maud, jej uczuć, komentowanie pamiętnika (obojętnie, czy pozytywne, czy negujące). Wolałabym, gdyby Gillen przedstawiła po prostu fakty, pozwalając mi samej wyciągnąć wnioski.
Żałuję też, że tak bardzo rozwinęła się na temat jej przodków (tworząc niezły chaos) i późnych lat jej życia, podczas gdy mnie na przykład najbardziej interesuje jej młodość. Dwa lata pracowała jako nauczycielka - to wszystko zostało zamknięte w dziesięciu stronach, gdzie o pracy nauczycielskiej są chyba ze trzy akapity, wtrąca natomiast historię miłości Maud do Zanoniego i inne, zbyteczne fakty. A przecież przez te dwa lata tyle się zdarzyło! Zaręczyny, miłość, poranne wstawanie by pisać i spartańskie warunki, w jakich przyszło jej żyć.
Szkoda, że historia tej cudownej pisarki została tak okrojona, przedstawiając wybiórcze fakty.

Joanna Anna

Nie czytałam do tej pory, a powinnam. Moja lista książek do przeczytania się wydłuża Wink

.

Włóczykijka

Czytałam niedawno. Bardzo ciekawa, dobrze napisana.

Flower

Jestem w trakcie czytania, a czyta się bardzo szybko. Naprawdę można dowiedzieć się ciekawych rzeczy.
Tylko szkoda, że autorka biografii nawiązuje ciągle do Ani, a o innych książkach tylko czasami wspomina.