Ania z Szumiących Topoli

Joanna Anna

Ania jako nauczycielka w szkole dla panien w Summerside. Pisze listy do swego ukochanego Gilberta.

Parvati

Może sprostuję Joasiu, to nie była szkoła tylko dla panien, bo pamiętam, że Ania miała również uczniów.

Ciekawe są listy Ani do Gilberta. Teraz bardzo lubię tą część, chociaż gdy byłam dzieckiem to mnie nudziła. Ania była naprawdę świetna w roli swatki Mr. Green

. Jest dużo o różnych mieszkańcach Summerside - np. Pringle'owie, panna Tommaglon, panny Gibson, ciocie Krysia i Misia, Monika Rosa, wszystkie pary, które dzięki Ani stanęły na ślubnym kobiercu Smile

- przez tak dużo ilość różnych bohaterów książka jest niezmiernie ciekawa.

Joanna Anna

Ja nie pamiętam uczniów, ale skoro tak mówisz Olu, to pewnie tak jest;). Ja już czytałam dość dawno. Jakoś uczennice zapadły mi w pamięć bardziej.

Anna Paulina

Uwielbiam tę książkę...Chociaż została napisana troszkę "z przymusu", włączono do niej wiele przerobionych opowiadań, które dla osób dobrze znających tę część twórczości naszej LMM czasem przy którymś kolejnym czytaniu trącą odgrzewaną zupą... Mimo tego jednak niesamowicie słodkie są listy Ani do ukochanego - bardzo mi brakuje jednak listów "drugiej strony" - nie sądzicie, że bardzo ciekawie byłoby przeczytać kiedyś listy Gilberta do Ani?
Z nauczycielskich przygód Ani najbardziej poruszała mnie historia Zosi Sinclair; nie wiem, czemu, ale zawsze płaczę, gdy czytam zdanie o tym, jak to Zosia postawiła pierwszy krok na drodze, która miała ją doprowadzić na szczyt marzeń, aczkolwiek nigdy żadne oklaski nie były dla niej słodsze niż tego dnia, gdy poznała smak spełnionych marzeń...

Wiki

Na pewno byli też uczniowie, jeden sądził nawet, że "aligator to duży owad", czy coś w tym stylu. Laughing

.

Bardzo mi się podoba ta forma - listów Ani do Gilberta, choć kiedyś nie mogłam się do takiej odmiany przyzwyczaić. Ta część jest taka w stylu Maud jeśli chodzi o ploteczki, kreowanie różnych charakterów - Pringle'owie, cioteczki Krysia i Misia, Monika Rosa i Elżbietka.
Co tu dużo mówić - cudowna część, bardzo polubiłam i Szumiące Topole i obie ciotki, a poza tym wspaniałą Monikę Rosę Mr. Green

. Los Elżbietki zawsze mnie wzruszał. Poza tym te wszystkie historie i ludzie, np. ciocia Myszka, czy Ernestyna Buggle.
Ostatnio powtarzałam sobie tą część i stwierdziłam: "Jaką Maud była mądrą kobietą!" czytając ten fragment:

Na świecie nie brakuje podobnych jej Bugle'ów chociaż nie wszyscy posuwają się w swoim bugle'iźmie tak daleko jak kuzynka Ernestyna. Ale wielu nie potrafi się cieszyć dniem dzisiejszym z obawy przed tym, co przyniesie jutro. Gilbercie, kochany, nie bójmy się niczego! To straszna niewola! Bądźmy dzielni, milujący przygody, spodziewający się najlepszego. Wychodźmy życiu naprzeciw tanecznym krokiem, nawet gdyby miało nam ono przynieść mnóstwo kłopotów, tyfus i bliźniaki!

Wink